Rodzaj: Powieść obyczajowa
Autor: Sumia Sukkar
Wydawca: Jaguar
Data wydania: 2017

Adam ma zaledwie czternaście lat, kiedy w Syrii, jego rodzinnym kraju, wybucha wojna domowa. Chłopiec najpierw obserwuje drobne, subtelne zmiany w otoczeniu, by ostatecznie znaleźć się w samym środku konfliktu, który staje się dla niego synonimem strachu. Dotychczas bezpieczny, nieskomplikowany świat Adama traci swoje żywe barwy, by na długo skąpać się w szarości.

O wojnie w Syrii słyszał każdy, nawet ten, kto niespecjalnie interesuje się wydarzeniami na świecie. Nasza wiedza jest w głównej mierze oparta na tym, co mówią media. A media, chcąc nie chcąc, z reguły pokazują tylko jedną stronę medalu. My też jesteśmy po tej stronie, teoretycznie niezaangażowanej, ograniczającej się niemal wyłącznie do poglądów na temat uchodźców. Tymczasem książka Sumii Sukkar prezentuje wydarzenia w Syrii od wewnątrz, na dodatek oczami wyjątkowego dziecka. Bohater choruje na zespół Aspergera i pojmuje świat zupełnie inaczej niż my. Właśnie z jego perspektywy zobaczyłam oblicze wojny, które okazało się jednym ze straszniejszych w znanej mi literaturze.

Adam nie tylko kocha malować, ale także postrzega rzeczywistość przez pryzmat kolorów; co więcej, tytuły rozdziałów to zarazem nazwy poszczególnych odcieni. Barwy stają się tutaj swoistym kodem, za jego pomocą główny bohater i zarazem narrator powieści komunikuje się zdecydowanie sprawniej niż słowami. Poznajemy jego rodzinę: ojca, trzech starszych braci oraz siostrę Yasmine, która po śmierci matki stała się dla niego niemal jej następczynią. Ich całkiem proste życie przerywa wojna, najpierw jedynie jako widmo krążące nad ich domem, a później uderzając z całą siłą.