Powieść Sophie Cousens w ubiegłym roku przebojem wdarła się na szczyty amerykańskich list przebojów czytelniczych, między innymi bestsellerów The New York Times’a. Minnie, główną bohaterkę, prześladuje pech. Nie zwykły, zdarzający się każdemu przypadkowy niefart, lecz pojawiający się cyklicznie splot feralnych zdarzeń, doprowadzający ją do stanu rozpaczliwej bezradności. Ale jak to bywa w komediach romantycznych, pojawia się drugi bohater w postaci Quinna Hamiltona, i losy obojga jak się okazuje już od ich urodzenia splatały się razem: oboje urodzili się ostatniego dnia roku przed trzydziestu laty, w tym samym szpitalu. Ich losy znów krzyżują się i to w sylwestrową noc, w tym samym szpitalu, po trzydziestu latach. Co z tego wyniknie? Słodkie, romantyczne uczucie, gorycz życiowych przykrości, sporo egzystencjalnych przemyśleń, a przede wszystkim masa humoru i emocji to zalety tej świetnej książki dla kobiet.
Mario Vargas Llosa nazwał tę książkę wielkim dziełem literatury hispanojęzycznej, a renomowany The New York Review of Books przyznał że Vasquez godnie zastąpił wielkiego mistrza literatury kolumbijskiej Gabriela Garcię Marqueza. Książka opowiada losy kolumbijskiego reżysera Sergio Cabrery, który podczas imprezy prezentującej jego twórczość w Barcelonie wspomina swe dzieciństwo i młodość od czasów wojny domowej w Hiszpanii, poprzez emigrację do Ameryki Łacińskiej, rewolucję kulturalną w Chinach, partyzantkę kolumbijską aż po współczesne problemy rodzinne i śmierć ojca. Najdziwniejsze w tej powieści jest to że dotyczy autentycznych, żyjących jeszcze postaci i wydarzeń, które naprawdę miały miejsce. W związku z tym można książkę traktować jako literaturę faktu traktującą o Ameryce Łacińskiej i analizę postaw tamtejszej lewicowej inteligencji zaangażowanej w rewolucyjną zmianę świata – z naszej perspektywy co najmniej naiwną... Sam pisarz w posłowiu zwraca uwagę iż chciał zatrzeć granice między powieścią a biografią, co jeszcze zwiększa artystyczną wartość dzieła.
Jeden z ciekawszych wątków serialu The Crown, poświęconego brytyjskiej rodzinie królewskiej, dotyczy postaci Małgorzaty, siostry królowej Elżbiety II. Postać księżniczki lubującej się w ciągłych zabawach i hulankach arystokratycznej elity, bywalczyni nocnych ekskluzywnych lokali, szokuje w zestawieniu z powściągliwym stylem siostry- królowej. Barwna biografia siostry królewskiej, stała się kanwą powieści Georgie Blalock. Co ciekawe, Małgorzata Windsor jest jedną z dwu głównych bohaterek – drugą jest Rose Lavish, a właściwie Vera, marząca o karierze w Nowym Jorku młoda pisarka. Spotkanie z Księżniczką owocuje propozycją nie do odrzucenia – Vera zostaje damą dworu ekscentrycznej Małgorzaty. Wrzucona w sam środek życia towarzyskiego dworu królewskiego, staje się świadkiem skomplikowanych zasad panujących w rodzinie królewskiej, oraz wewnętrznych rozterek i sercowych problemów królewskiej siostry. Wyłania się tu obraz księżnej Małgorzaty jako pozornie rozrywkowej i beztroskiej postaci, jednak w głębi mocno przeżywającej zepchnięcie na drugi plan, i toczącej wewnętrzną walkę o potrzebę bycia kochaną z jednej, a poczuciem obowiązku wobec rodu i statusem książęcym z drugiej strony.
Książka ukraińskiego pisarza, poety, literaturoznawcy, tłumacza i eseisty Wasyla Oczereta jest literackim obrazem jednej z najokrutniejszych zbrodni stalinowskich XX wieku. Hołodomor to przeprowadzona w latach 1932-1933 akcja masowych rekwizycji zboża i innej żywności na terenie Ukrainy, która doprowadziła do nędzy, głodu i masowego ludobójstwa kilku milionów ludzi. Powieść jest trudna nie tylko ze względu na temat, ale też pisana w związku z tym trudnym, ciężkim językiem, oddającym jednak tragizm sytuacji, głodowe halucynacje bohaterów i atmosferę beznadziei. Na przykładzie ukraińskiej rodziny Jaseneców, mieszkańców wymierającej wsi Klenotocze, poznajemy los ofiar strasznego systemu. Jednak przenosząc obraz na czas nam współczesny, możemy łatwiej porównać iście kolonialne próby ujarzmienia Ukraińców przez barbarzyńców z Północy, niosących kompletnie niezrozumiałe tutaj barbarzyńskie zwyczaje i przemoc. W Polsce dotychczas znaliśmy poświęconą temu tematowi książkę „Wszystko płynie” rosyjskiego pisarza Witalija Grossmana i biografię Garetha Jonesa autorstwa Mirosława Wlekłego, tu po raz pierwszy autor oddał głos ukraińskim ofiarom zbrodni.
Big „Dude“ Lebowski w polskim Antycalifornictaion, powieści o kryzysie wieku średniego i towarzyskiej autolustracji.
Trzy imprezy, które stają się pretekstem do spotkania trójki starych znajomych. Szansa na dokończenie rozpoczętych przed laty spraw, na zrobienie życiowego remanentu, zaczęcie od nowa…
Luke, Lidka i Amadeusz są rówieśnikami, „między wiekiem chrystusowym a dziadowskim”, ale bliżej im do lat 44 niż 33. Mieszkają w Warszawie, są wykształceni, na studiach byli w jednej paczce, ale różnie potoczyły się ich losy. Więcej niż 20 lat później, ale bez Trzech Muszkieterów i D’Artagnana, za to w realiach Polski drugiej dekady XXI wieku i z powrotami do roku 1996 kiedy to telefon komórkowy przestawał być symbolem bogactwa, a złotówka była jeszcze przed denominacją. Szybkie kariery i jescze szybsze upadki, zaprzepaszczone szanse i czas który można cofnąć oraz błędy, które można naprawić pod warunkiem, że dokona się właściwego wyboru.
44-335 Jastrzębie-Zdrój, ul. Wielkopolska 1a
32 471 76 97 ; 32 471 67 68