Grudniowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki poświęcone było książce Andrzeja Muszyńskiego „Miedza”. Ten zbiór opowiadań jest przejmującym, lirycznym zapisem przemijania polskiej prowincji. To wyjątkowa opowieść o świecie, który ginie, podążając za nowoczesnością.
"Była to wieś cmentarna” – określa ją krótko Andrzej Muszyński. „Tak, młody, spotkałeś kronikarza kultury śmierci”. Pod Olkuszem, na skraju Pustyni Błędowskiej, odkryte zostało nie-miejsce. Śmierć zasypuje śmieciem lasy, gruzem jeziora, sklerozą pamięć. Nieuwagą bliźnich. „Miedza” to dziennik podróży do jądra nicości. Kto się odważy zajrzeć w paszczę nicości, która jest nieopisywalna?
Jan Gondowicz

Program realizowany jest we współpracy z Instytutem Książki